انتقاد به شمیم شمال

ماهنامه «شمیم شمال»که در اولین شماره خود با تیتر"سلام تنکابنی" پا به عرصه گذاشت و کلیت شماره اول آن به گونه ای بود که خواننده فرض را بر این می گذاشت که این نشریه قصد دارد تا فقط به مسایل شهرستان تنکابن بپردازد در شماره دوم خود و در صفحه اول خود به مصاحبه با اسماعیل گوهر رستمی ـ رییس شورای شهر رامسرـ با تیتر"دولت باید به تثبیت سواحل بپردازد" پرداخت. تناقضی که در دو شماره این ماهنامه به چشم می خورد نشان از این دارد که این ماهنامه هنوز سیاستهای کلی، خط مشی و نحوه پوشش خود را مشخص ننموده است و با آزمون و خطا می خواهد مسیر خود را پیدا نماید، به عبارت دیگر اگر بخواهیم این مسئله را نگاه کنیم می توانیم این گونه بحث را جلو ببریم که در برنامه سازی تلویزیونی برای تولید یک برنامه و فرقی نمی کند یک فیلم سینمایی سه مرحله در نظر می گیرند  و آن ، پیش تولید، تولید و پس تولید است . در همه کارهای تلویزیونی، مرحله پیش تولید از دو مرحله بعدی وقت و زمان بیشتری را به خود اختصاص می دهد اما در مورد این ماهنامه، فکر می کنم که گردانندگان این ماهنامه کلاً مرحله پیش تولید را نادیده گرفته اند و به محض دریافت مجوز انتشار از وزارت ارشاد شروع به کار نموده اند و قرار گذاشته اند که در مرحله  تولید مشکلات خود را مرتفع کنند.شاهد این مدعا را می توان اطلاعیه دعوت به همکاری خبرنگار در سطح دو استان گیلان و مازندران دانست، این اطلاعیه مرا به شک انداخته است که این ماهنامه هنوز می خواهد دایره پوشش خود را افزایش دهد و از سطح کنونی به کلیت استانهای شمالی برسد.

      مصاحبه ها و گفتگوها یی که در این شماره 2 چاپ شده اند بسیار پیش پا افتاده اند؛ مصاحبه کننده هیچ اطلاعی از بحث و موضوع مورد نظر ندارد و عموماً آماده برای انجام مصاحبه نیست. به مصاحبه با آقای گوهر رستمی توجه کنید:«میزان اجرای مصوبات سفر استانی رییس جمهور در شهرستان رامسر،سفر استانی رییس جمهور چند مصوبه داشته و....» ماهیت این سوالات نشان می دهد یا مصاحبه کننده به شرح وظایف شورای شهر آشنا نیست یا این سوالات را سوالات دست گرمی فرض کرده برای ورود به بحث اصلی(در این وبلاگ، بخش مصاحبه وجود دارد که شما را به آن بخش ارجاع می دهم) یا مصاحبه با آقای سجادی ـ مولف کتاب تاریخ و جغرافیای تاریخی رامسرـ واقعاً چیزی بیشتر از کتاب ایشان نداشت. می خواهم این سوال را بپرسم که دلیل انجام این مصاحبه چه بود؟ جواب تمام سوالات در کتاب ایشان بود.

     مطلب دیگری که کلیت ماهنامه هایی که من دیده ام آن را رعایت می کنند کمتر به اصل خبر می پردازند بلکه به تفسیر یا تحلیل خبرها می پردازند و آین امر هم دلیل دارد و آن این است که یکی از اصول اساسی خبر، تازگی آن است و چون این نشریات ماهانه چاپ می شوند این اصل مهم در خبرهای آنها وجود ندارد و عملاً خبرهای چاپ شده در حکم خبرهای سوخته هستند ؛ اختصاص 2 یا 3 صفحه از 16 صفحه ماهنامه فقط به بیراه رفتن نشریه کمک می کند.

     بخشهای فرهنگی نشریه، جزء بخشهای نا همگون نشریه است مخصوصاً بخش "شعر". اعتقاد من بر این است که این بخش وزن این ماهنامه را از آنی که هست خیلی پایین آورده است.

    تمام آنهایی که در بالا آورده ام قسمتی از انتقادات محتوایی بود که بر این ماهنامه وارد است اما در بخش ساختاری:

1-  لوگو ماهنامه : اصلاً مناسب نیست. عوض نمودن رنگ پس زمینه لوگو ، مرا یاد گرافیست خوب و وزین روزنامه شرق می اندازد که بر اساس رنگ غالب عکس صفحه اول روزنامه ، رنگ پس زمینه را انتخاب می نمود. دو کلمه شمیم و شمال در جاهایی بر روی هم هم پوشانی دارند. 

2-  صفحه بندی: جذاب نیست و از قاعده و قانون خاصی پیروی نمی نماید. مثلاً در خبر مربوط به آقای راهب در صفحه5  شماره 2 آن نشریه به علت این که کلمه «گفت» در صفحه جا نمی شده است از سه نقطه استفاده شده است. گرافیک خوب و صفحه بندی مناسب در جذب مخاطب تاثیر بسیاری دارد نگاه کنید به گرافیک خوب روزنامه های "شرق" و "هم میهن".

3-  به تیتر درست برای مطالب اهیمت داده نمی شود:تیتر ها اهمیت بسیاری در جذب خوانننده برای خواندن  یا نخواندن آن مطلب دارد.

4-     مطالب دنباله دار نباید چاپ شود.

      در پایان باید این نکته را باید اضافه نمود که یک کشتی قبل از این که شروع به حرکت نماید تمام امکانات، نیروی انسانی و وسایلی که مورد نیاز درطول حرکت دارد را فراهم می آورد، و اگر غیر از این باشد یا غرق خواهد شد یا هیچگاه به مقصد نمی رسد و اگر هم برسد،دیر به مقصد خواهد رسید.

منبع : نمای آخر http://baghersalimi.blogfa.com/